- ғун
- [غن]ҷамъшуда, гирдомада; ғун кардан а) ҷамъ кардан, дар як ҷо тӯб кардан; б) ҷамъ овардан, дар як ҷо гирд кардан(-и одамон…); в) ғундоштан, ғунучин кардан, ҷамъоварӣ кардан(-и ҳосили чизе); ғун шудан тарзи мафъулии ғун кардан; ҷамъ омадан, гирдиҳам омадан; гирду ғун кардан ниг. гирд; чизҳои парокандаро ҷамъ карда, ҷоеро ба тартиб овардан (мас., хонаро); умуман ба тартиб даровардан; пул ғун кардан пул ҷамъ кардан, пул ғундоштан (мас., аз тамошобинон ва ғ.); б) пул андӯхтан, пул захира кардан; таҷриба ғун кардан таҷрибаи зиёд ба даст овардан, таҷриба андӯхтан дар коре
Толковый словарь таджикского языка (в 2 томах). — Душанбе, НИИ языка и литературы им. Рудаки. Под редакцией Сайфиддина Назарзода. 2008.